Witaj,
Co mnie skłoniło do zainteresowania się magistralą CAN w Oplu? Na równi dwie rzeczy:
Po pierwsze zmieniłem auto. W mojej starej Astrze F, pieszczotliwie zwanej beSTia, instalacja nowych udogodnień, czy funkcjonalności tożsama była z przylutowaniem kabli do przełączników. Dołożyłem do niej chyba wszystko co było dostępne fabrycznie plus kilka innych bajerów. Komputer pokładowy? Nie ma sprawy: zamontować ekran, pociągnąć kable do czujników, zasilania, masy i ‚Wiola’ – działa! Niestety, czasy te odeszły bezpowrotnie. Kilometry kabli w aucie zostały wyparte modułami które komunikują się ze sobą siecią CAN. W związku z tym chcąc dalej dłubać w aucie, trzeba się przystosować do nowej rzeczywistości.
Po drugie, ciekawość i chęć nauki. Jak Opel rozwiązał niektóre sprawy i czemu tak a nie inaczej.
No więc zacząłem poszukiwania. Google i ogień. Szybko zdałem sobie sprawę, ze w polskim internecie niewiele znajdę, a jeśli już to szczątkowe informacje porozrzucane po elektrodzie i forach. Więc zaatakowałem angielską część internetu. Tam już coś: publikacje, filmy na YT, ciekawe wątki na forach. Jest od czego zacząć. Dużo materiałów o VW, jeszcze więcej o BMW, a o Oplu? prawie nic.
Trudno więc, pomyślałem, trzeba problem rozgryźć samemu. Nauczony doświadczeniami z grzebaniem przy beSTi, wiedziałem, że dobrym pomysłem było by robić sobie notatki na bieżąco. Jeśli już mam poświęcać czas na notowanie informacji które pomogą mi wrócić do zagadnienia za jakiś czas, albo gdy coś umknie, czemu nie podzielić się tym z innymi?
Tak oto dostajecie mój pamiętnik zmagań z siecią CAN.
Miłego czytania i mam nadzieję, że pomoże to wam szybciej zacząć zabawę w „reverse engineering” – zapraszam na pierwszy wpis czyli: >> Opis sprzętu i oprogramowania jakiego używam <<
Mój „graal”:
A od czego warto zacząć?
I trochę praktyczniej:
pozdro,
themarvin